تأثیر محلول‌پاشی متانول بر ویژگی‌های فتوسنتزی، فلوئورسانس کلروفیل و محتوای کلروفیل نخود (Cicer arietinum L.) تحت تنش خشکی

به منظور بررسی اثر محلول‌پاشی متانول بر ویژگی‌های فتوسنتزی، فلوئورسانس و محتوای کلروفیل در گیاه نخود تحت تنش خشکی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در شهریورماه سال 1390 در پژوهشکده علوم گیاهی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. محلول‌پاشی متانول در 5 سطح: شاهد (بدون محلول‌پاشی)، 20، 25، 30 و 35 درصد حجمی انجام شد که به هر کدام از سطوح 2 گرم در لیتر گلایسین اضافه شد. محلول‌پاشی با فواصل 10 روز و 3 بار طی فصل رشد گیاهان انجام شد. محلول‌پاشی گیاهچه‌ها تا زمان جاری شدن قطره‌های محلول روی برگ ادامه یافت. عامل خشکی شامل تنش خشکی (25 درصد ظرفیت زراعی) و بدون تنش خشکی (100 درصد ظرفیت زراعی) بود. نتایج نشان داد بین سطوح مختلف متانول اختلاف معنی‌داری از نظر تثبیت ‍CO2، تعرق، هدایت روزنه‌ای، عملکرد کوآنتوم فتوشمیایی، ‍CO2 درون سلولی و محتوای کلروفیل پس از هر بار محلول‌پاشی وجود داشت (P≤0.01). مقایسه میانگین ویژگی‌های بررسی شده نشان داد که سطح 30 درصد حجمی متانول پس از هر بار محلول‌پاشی بیشترین مقادیر این صفات را داشت. آثار متقابل تنش خشکی و متانول تأثیر معنی‌داری (P≤0.05) بر میزان تثبیت ‍CO2، میزان تعرق، هدایت روزنه‌ای، عملکرد کوآنتوم فتوشمیایی، ‍CO2 درون سلولی و محتوای کلروفیل پس از هر محلول‌پاشی داشت. به طور کلی، با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان نتیجه گرفت که محلول‌پاشی برگی متانول صفات فتوسنتزی، عملکرد کوآنتوم فتوشمیایی (Fv/Fm) و محتوای کلروفیل را در شرایط تنش خشکی بهبود می‌بخشد.